Liczba stron: 344
Autor: Andrzej Sapkowski                            
Wydawnictwo:

Ocena: 8/10

Wielopoziomowa proza Andrzeja Sapkowskiego zachwyci każdego. Każdy znajdzie tu coś dla siebie: wyszukany archaiczny świat, brawurową przygodę, humor, szaloną miłość, meandry przeznaczenia, a także erudycyjną rewizję wielu kulturowych schematów, wspaniały język i wyobraźnię. Z przynależnych konwencji fantasy: potworów, duchów, elfów, gnomów i ingerencji tajnych mocy wyciska Sapkowski tyle, ile Umbreto Eco z kryminału w "Imieniu Róży".

Pierwszą część przygód Geralta, miałem okazję czytać pod koniec minionego roku. Sapkowski tak mi się spodobał, że po krótkim czasie sięgnąłem po kolejny tom "Sagi Wiedźmińskiej". Po raz kolejny, nie zawiodłem się.
Autor znowu przedstawia nam cykl opowiadań o wiedźminie - Geralcie z Rivii. Każde dzieje się w zupełnie innym miejscu i czasie. I każde opisuje zupełnie inną przygodę.

Fabuła:
Fabuła książki jest bardzo rozbudowana. Dokładnie widać, że autor skupia się nad wszystkim tak samo (nie robi opisów na trzy strony), przez co nie jest to zwykła, płytka lektura. Na uznanie szczególnie zasługują sceny walki. Czytając je mamy wrażenie, że sami w nich uczestniczymy. Wszystko to dzięki idealnie złożonym zdaniom. Powieść opisuje życie Geralta, jego walki z potworami, wyprawy w poszukiwaniu przygód, jak i wolny czas. Podczas czytania jednak, denerwowała mnie jedna rzecz. Autor nadużywał kropek i przecinków. Wstawia je po każdym zdaniu złożonym z jednego czasownika, parę razy zdarzyło się to w czasie czytania przeze mnie tej lektury. Przykład: "Poszedł. Zobaczył. Nie udało mu się, zrobił to.".
Było również kilka drobnych błędów w druku, ale pozostawały one niezauważalne.

Bohaterowie:
Głównym bohaterem powieści nadal pozostaje Geralt, zwany Gwynbleidd, czyli Biały Wilk. Jako drugoplanowych bohaterów możemy przyjąć Jaskra - barda i śpiewaka, przyjaciela wiedźmina oraz Yennefer - czarodziejkę, kochankę Geralta.

Rozdziałów w "Mieczu Przeznaczenia" było mało, bo tylko sześć. Każdy był bardzo długi i dzielił się na pomniejsze podrozdziały. Rozdziały nie są już poprzedzana "Głosami rozsądku", jak to było w pierwszej części. Rozdziały po kolei to:
1. Granica Możliwości - "Ale i ja chciałabym wierzyć, że nie ma granicy możliwości."
2. Okruch lodu - "Tak. Oznacza okruch lodu"
3. Wieczny ogień - "Wieczny ogień, nadal płonie"
4. Trochę poświęcenia - "Gdyby kochającego nie stać było na trochę poświęcenia"
5. Miecz przeznaczenia - "Miecz przeznaczenia ma dwa ostrza. Jednym jesteś ty, a drugim jest śmierć."
6. Coś więcej - "Jesteś czymś więcej, Ciri. Czymś więcej."

Podsumowując. Serdecznie polecam wam "Miecz przeznaczenia".Książka jest godna swojej ceny. Części całej sagi można czytać nie zwracając uwagi na tom (lecz radzę przeczytać pierwszy na początku). Cóż więcej mówić. Polecam!