Liczba stron: 72

Scenarzysta: Darren Aronfsky 

Gatunek: fantasy

Wydawnictwo: Sine Qua Non

Cena: 36,90 zł

Ocena: 5+/6

 Za egzemplarz serdecznie dziękuję Wydawnictwu SQN

 ______

W tytule pojawiło się miano ZŁOTEGO POSTA. Otóż tak - jest to setny post na moim blogu. Przekroczyłem pierwszą barierę. Przepraszam wszystkich za ostatnią recenzję (Achaja), pod którą ostro posypały się hejty. Wytłumaczenie - pisałem to "na odwal", to znaczy po prostu się nie przyłożyłem, chciałem zrobić to jak najszybciej. Przepraszam! 

 „Twoim najgorszym wrogiem jest twój własny umysł. On cię wiąże, on cię krępuje.” 

Bohaterka jest młodą księżniczką, która wskutek dworskich intryg, zawiści i chciwości bliskich jej osób szybko zostaje odsunięta z kolejki do tronu i to w dość brutalny sposób. Dziewczyna błyskawicznie poznaje smak życia zwykłego człowieka w pełnym okrucieństwa świecie. Los zsyła ją do armii, następnie do niewoli, gdzie uczy się sztuki przetrwania. Przestaje już być grzeczną księżniczką. Rozumie, że aby coś od życia otrzymać trzeba również coś poświęcić. (źródło: lubimyczytać.pl)

Achaja składa się z trzech równolegle rozgrywających się wątków. Pierwszy - należący do Achai, księżniczki, córki Archentara, jednego z siedmiu Wielkich Książąt królestwa Troy. Na skutek intrygi uknutej przez okrutną macochę Achaja trafia do wojska. Zaan - skryba świątynny oraz Sirius - były galernik parają się wszelkiego rodzaju oszustwami, natomiast trzeci wątek opisuje przygody Mereditha - czarownika, który został wplątany w sprawy bogów.  Ziemiański pokazuje jak można stworzyć książkę, którą czyta się wszędzie i nieustannie, powieść, która pochłania bez reszty, bo nie można się od niej oderwać, coś niesamowitego. Rzadko spotykam się z tak dobrą polską prozą. Moje uczucia po przeczytaniu pierwszego tomu "Achai" są nie do opisania.

 „Pamiętaj, w życiu nigdy wszystko naraz nie układa się dobrze, jeśli tak ci się wydaje, znaczy, że wariujesz.” 

Podsumowując. "Achaja" namieszała sporo w moim życiu, przez nią nawet zaniedbałem naukę o śnie już nie mówiąc. Jest po prostu pozycją rewelacyjną. Uważam, że warto jest wydać to czterdzieści złotych dla ponad sześciuset stron czystej przyjemności, która mam nadzieję będzie się utrzymywać przez kolejne tomy. Przeglądając recenzje na "Lubimy czytać" spotkałem się z wieloma negatywnymi opiniami na temat jej książki, były one zupełnie odmienne od mojej niezmiennej - 6/6. Jedynym, lecz dość małym minusem jest trochę wulgarny język Ziemiańskiego, pojawiający się w większości w wątkach Achai i Zaana. Jednak da się to przetrwać z przymrużeniem oka. Polecam, aby zapoznać się z tą niezwykłą powieścią!

Liczba stron: 689

Gatunek: fantasy

Cykl: "Achaja"

Tom: 1

Tytuł oryginalny: "Achaja. Tom I"

oprawa: miękka

Wydawnictwo: Fabryka Słów

Ocena: 6/6!

Wyzwania: te co zawsze 

 

Uwaga! Poniższa recenzja nie przedstawia książki, lecz film!

Nigdy nie rozumiałem tego wielkiego szału na filmy pokroju "Zmierzchu", czy choćby "Igrzysk śmierci". Nie wiedziałem co przyciągało ludzi do kin, całujące się wampiry?! Z podobnym schematem kojarzył mi się film - "Igrzyska śmierci" (akt 3, paragraf 6: "Nikogo nie chcę obrażać"). Dzięki uprzejmości TVP. mogłem w ubiegłą sobotę obejrzeć tą ekranizację bestsellerowej powieści Suzanne Collins. Myślałem, że tylko zerknę i wyłączę telewizor. W rzeczywistości poznałem całą opowieść o Katniss, co skutkowało tym, że położyłem się spać po północy. W dzisiejszych spotkaniach filmowych chciałem przybliżyć Wam film - "Igrzyska śmierci". Zapraszam!

W Panem co roku organizowane są krwawe igrzyska. Bierze w nich udział 12 dziewcząt i chłopców. Jest to trybut, który każdy dystrykt składa za bratobójczą wojnę, która wydarzyła się w dalekiej przeszłości. Były mistrz zaczyna szkolić Katniss i Peetę - z góry skazanych na klęskę, przez to, że z ich dystryktu jeszcze nikt nie wygrał głodowych igrzysk.

Warto zauważyć, że akcja "Igrzysk..." rozgrywa się w totalitarnym świecie przyszłości i, że wbrew pozorom jest to dramat, a nie jakiś tani film młodzieżowy z romantycznym wątkiem w tle. Nie to, żebym się zachwycał, ale uważam, że "Igrzyska śmierci" są filmem wartym obejrzenia dla samego poznania tej historii. Ja sam żałuję, że wcześniej nie miałem okazji oglądać, ani nawet czytać tej historii. Było to spowodowane czynnikami, które wymieniłem w pierwszym akapicie, a także przez wielki rozgłos filmu. O co mi chodzi? Po prostu powstało za dużo wszelkiego rodzaju gazetek, stron internetowych i "fanpejdży" związanych z tą produkcją. 

 

 Kiedyś koleżanka zaproponowała mi opowiedzenie wszystkiego o "Igrzyska śmierci". Odmówiłem. Cały czas żyłem w przekonaniu, że to głupi film. Aż do dzisiaj, kiedy przekonałem się na własne oczy jaki jest. A jest dobry, efekty specjalne zapierają dech w piersiach. Sądzę, żę w niedalekiej przyszłości obejrzę drugą część, co do książki mam jeszcze wątpliwości, może ktoś wspomoże mnie w komentarzach. Podsumowując. Film jest dobry, zdecydowanie warto zapoznać się z produkcją opisującą losy Katnyss. Pomijając to, że prawie wszyscy mężczyźni mieli włosy koloru: żółtego, zielonego itp. Bogate kobiety zaś (tak jak pani na zdjęciu) tonęły po grubą warstwą makijażu. Polecam i pozdrawiam! Film oceniam 5/6!

 Reżyseria: Gary Ross

Produkcja: USA

Na podstawie: "Igrzyska śmierci" Suzanne Collins

Premiera: 2012

Obsada: KLIK 

Ocena: 5/6

 _______

Wszystkim kobietom i dziewczynom składam najserdeczniejsze (spóźnione) życzenia z okazji dnia kobiet. Recenzję sami wybraliście w ankiecie, w której za udział serdecznie dziękuję. Recenzja za tydzień to "Achaja" - tom pierwszy. Pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie! Michał

"Mężczyzna w domu gnuśnieje, Sigrun, jeszcze jedna taka zima i spasłbym się, już widzę, że kolczuga mnie opina. Nie zauważyłem, bo nie zakładałem." 

Książka różni się od "Korony..." czy "Legionu". Może nie w tak dużym stopniu, ale widać, że Pani Elżbieta przeszła pisarską ewolucję. Autorka dojrzała przez te wszystkie lata. "Saga Sigrun" jest lekko chaotyczna. Brak w niej tego czegoś, co możemy odnaleźć w kolejnych lekturach Cherezińskiej. Podoba mi się jednak to, że książka została napisana z pasji, ponieważ każdy kto choć raz czytał dowolną powieść autorki, wie, że interesuje się ona Skandynawią. To bardzo zwiększa atuty książki i tworzy z niej kompletne dzieło.

"Saga Sigrun" należy do grona lepszych książek i polecam ją zarówno każdemu fanowi twórczości autorki jak i wszystkim, których interesuje  tematyka powieści. Polecam ją także dla kobiet, które chcą poznać jak żyło się w świetle średniowiecza. Myślę, że sięgnę po jej następną część, bo wiem, że Cherezińska nigdy nie zawodzi! Książka dostaje ode mnie zdecydowane 4+. Polecam!